Wielki kudłaty (NIE)przyjaciel stres.

Stres dotyczy nas bardziej niż cokolwiek innego. Stresujemy się codziennie. W szkole, pracy, w kontaktach z innymi ludźmi. Jest to cień, który kładzie się na naszym życiu. No bo bylibyśmy tak bardzo szczęśliwi, gdyby nie ten straszny stwór! Jest wielki, kudłaty, i łaskocze nas w brzuch. Czasem też ściska nas bardzo mocno, tak żebyśmy nie mogli jeść ani myśleć. W niewielkim  stopniu ma działanie motywujące. Ale w bardzo niewielkim. Ogólny wynik stresu i tak jest niekorzystny. 

Jeżeli stresujemy się chwilę i lekko to nie ma większego problemu. Nawet tego nie zauważamy. Jeżeli zaś stresujemy się długo, bądź bardzo intensywnie wtedy zaczyna się robić źle. Różne zaburzenia psychiczne, depresje, przygnębienie i ciągłe narzekanie. Zaczyna się robić nieprzyjemnie i już wiadomo, że ze stresem nie ma żartów.

Nasza zmora ma pożywkę z naszego życia codziennego. Cały czas czyhają na nas stresogenne czynniki. Mamy dużo obowiązków, wszyscy oczekują, że będziemy idealni. Ciągle ktoś czegoś chce, non stop dzwoni nasz telefon, miliony wiadomości wszędzie. Nie możemy się wręcz odpędzić od natłoku wszystkiego, ciężko jest się zatrzymać i chwilę pomyśleć. Często brakuje czasu nawet na odpoczynek. Każdy jest teraz przyzwyczajony, że inni ludzie są dostępni 24h na dobę. To nie jest dobre. Bo nawet kiedy kładziemy się do łóżka wieczorem intensywnie myślimy o różnych wydarzeniach. A potem w nocy nie można odpocząć., nie relaksujemy się, nasz mózg nie może odpocząć porządnie. Wstajemy rano i zaczyna się na nowo. Musimy coś zrobić, coś przygotować, coś załatwić. I koło się zamyka.

Musimy nauczyć się, że nie zawsze musimy być na baczność. No, bo nie ma takich mega koksów <takich perpetum mobile> , którzy by zawsze wszystko robili idealnie. Jesteśmy ludźmi i powinniśmy się starać zrozumieć innych. W każdej sytuacji. 

Bo potem, jeśli tego nie zrobimy, pojawia się stres. I dla osoby, która wywiera presje i dla osoby, która musi wysłuchiwać ciągłego naciskania. Nie jest to przyjemne. Doprowadza to do zniszczenia relacji, sytuacji, dobrego humoru. Nie fajnie. Nie polecam.

Ze stresem nie radzimy sobie zbyt dobrze. Staramy się, ale jest to trudny proces. Szczególnie, kiedy cały czas działają na nas stresogenne czynniki. 

Pod wpływem tego naszego potworka jesteśmy jakby na innej planecie! Wtedy nie za bardzo wiemy o co chodzi ludziom, którzy do nas mówią. Nic nie ogarniamy. Najprostsze sprawy nas przerastają, wyglądamy jak zombie. Znajomi się o nas martwią, bo jesteśmy niemili, uszczypliwi i bardziej sarkastyczni niż zazwyczaj. Ktoś nam w końcu to uświadamia i sami zaczynami to zauważać. Ale nie wiemy co zrobić i to TEŻ NAS STRESUJE.

Kiedy zaczyna się nasza przygoda np. z liceum, mamy więcej stresu. Wiele osób nie potrafi sobie z nim poradzić. Sięgają po używki. Papierosy, alkohol, czy jakieś dopalacze.

I chwile, może to i pomaga. Ale potem sprawia, że tylko jeszcze więcej kłopotów i problemów mamy.

A tu nie o to chodzi! Jak sobie poradzić ze stresem?

Nie jest to łatwe, moim zdaniem przynajmniej. Ale do zrobienia. Trzeba zwolnić na chwilę, uspokoić się. Zostawić telefon, komputer. Usiąść sobie spokojnie. Zrobić coś co sprawia nam przyjemność. Poczytać książkę, zobaczyć jakiś film, który chodzi za nami już tyle czasu, ale nie mamy czasu go obejrzeć. Spotkać się z przyjaciółmi. Wziąć długą kąpiel. Cokolwiek tylko nas zrelaksuje. Nie myśleć o rzeczach które musimy zrobić, wziąć głęboki oddech i się uśmiechnąć do siebie. Nie dajmy się stłamsić osobom, które wywołują w nas stres. Bo w końcu możemy zrobić coś czego będziemy żałować. A tego na pewno nie chcemy. 

Co jeszcze możemy robić, żeby sobie jakoś radzić. Zacząć uprawiać sport. Taki, który da nam szansę się wyżyć i wyciszyć wzburzone nerwy. Nie zostawiajmy wszystkiego na ostatnią chwilę (staram się z tym walczyć u siebie). Zróbmy coś wcześniej, później będziemy mieli mniej. Planujmy troszkę. Nie mówię żeby kompletnie porzucić spontaniczność, ale w sprawach obowiązków planujmy.

Nie przyzwyczajajmy ludzi, że wszystko zrobimy. Bo będą od nas wymagać, nawet jeśli nie będzie to nasz obowiązek czy dobra wola.

Ważne, żeby zawsze mieć kogoś kto będzie dla nas oparciem. Żeby móc uświadomić sobie, że za bardzo się stresujemy. Żeby sobie z tym poradzić. 

Musimy znaleźć czas na przyjemności. Bez tego zwariujemy.